Οι Αγιοι που συνέτριβαν τα είδωλα, στις καρδιές των ειδωλολατρών με την πίστη τους στον Χριστό

Πράγματι, οι Άγιοι συνέτριβαν τα είδωλα στις καρδιές των ειδωλολατρών αλλά με την πίστη τους και με την προσευχή τους στον Χριστό γκρέμιζαν μέχρι και ειδωλολατρικούς ναούς.

Ο Άγιος Συντρίβη τα Ίδολα

Οι Άγιοι που συνέτριψαν τα είδωλα με την πίστη τους στον Χριστό και μαρτύρησαν από τους διώκτες του Χριστιανισμού.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΡΗΝΗΣ/ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΤΙΜΑΤΑΙ  ΣΤΙΣ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ.

Υπάρχουν Άγιοι πού πέρασαν στις σελίδες των ιερών Συναξαρι­ών με λίγα στοιχεία άπό τη ζωή τους. Σε έναν άπό αυτούς τούς Άγιους ας σταθούμε με ευλάβεια. Πρόκειται για τον άγιο Θεόδωρο τον ιερομάρτυρα, τον επίσκοπο της Κυρήνης, πού συνεορτά­ζει μαζί με τρεις άγιες γυναίκες, την άγια Κυπρίλλα, την Άρόα και την Λουκία, στα μέσα του καλοκαιριού, στις 4 Ιουλίου. Έρχονται να μας δροσίσουν με την ζω­ογόνο θεία Χάρι πού έπνεε τόσο πλού­σια μέσα τους, στη ζωή και το έργο τους.

Ό άγιος ιερομάρτυς Θεόδωρος έζησε στα χρόνια του βασιλέως και σκληρού διώκτου Διοκλητιανού (284-304). 

Καταγωγή του άγιου ήταν ή Κυρήνη της Λι­βύης, από την οποία ήταν και ο Σίμων ο Κυρηναίος, ο ευγενής αυτός άνθρωπος πού αξιώθηκε να βαστάση τον τίμιο Σταυρό του Κυρίου και να βαδίσει δίπλα του μέχρι τον μαρτυρικό τόπο - λόφο του Γολγοθά.

Ό άγιος Θεόδωρος ο επίσκοπος Κυ­ρήνης είχε το τάλαντο - χάρισμα της καλλιγραφίας. Έγραφε λοιπόν και αντέ­γραφε βιβλία πολλά. Θησαύριζε μέσα στους παπύρους, τις μεμβράνες και τις περγαμηνές τα λόγια του Θεού, πνευ­ματικά και οικοδομητικά κείμενα και συνθήματα, κείμενα ιερά «πρός σωτηρίαν», τα «δυνάμενα» να «σοφίζουν» και να οδηγούν στην μετάνοια τους ανθρώπους. Και τα διέδιδε στις Εκκλησίες του Θεού, για να μελετούν οι πιστοί και να εμβαθύνουν και νά στηρίζονται οι ψυχές τους σε εποχές δύσκολες, τότε πού οι ισχυροί άνεμοι των διωγμών απειλούσαν να σβήσουν το φως του Χρίστου, τον θείο λόγο και την διδασκαλία του. Αλλά τα βιβλία αυτά εγίνοντο οδοδείκτες και σε ανθρώπους πού ζούσαν χωρίς προσ­ανατολισμό και ζητούσαν πυξίδα για σωστή πορεία. 

Ήσαν οι άνθρωποι της άγνοιας και της ειδωλολατρίας πού μέσα από τις σελίδες των ιερών χειρογράφων του άγιου Θεοδώρου ανακάλυπταν τον αληθινό Θεό, τον Σωτήρα Ιησού Χριστό, γνώριζαν την ευγενή χριστιανική πίστη, πίστευαν, άλλαζαν ζωή, εβαπτίζοντο και εσώζοντο μέσα στην μάνδρα της Εκ­κλησίας του Χριστού.

Αθόρυβο έργο επιτελούσε ο άγιος ιερομάρτυς και επίσκοπος Θεόδωρος. Έργο όμως με θαυμαστά και ορατά α­ποτελέσματα: αφ' ενός ο στηριγμός των πιστών, αφ' έτερου ή συντριβή των ει­δώλων στις καρδιές των καλοδιαθέτων ειδωλολατρών. 

Το γεγονός αυτό το πα­ρακολουθούσε με έντονη ανησυχία ο γιος του Αγίου, ο Λέων. Χωρίς λοιπόν να σεβασθεί την ιερότητα και το κύρος του πατέρα του ο Λέων έτρεξε και τον κατήγγειλε στον ηγεμόνα Διγνιανό.

-Διαδίδει βιβλία ο πατέρας μου, του λέγει, και πείθει πολλούς εθνικούς (ειδωλολάτρες) να αποστρέφωνται την λατρεία των ειδώλων και να προσέρχονται στην πίστη του Χρι­στού.

Ή καταγγελία αυτή έφερε τον Άγιο σύντομα μπροστά στον ηγεμόνα για ανάκριση. Γύρω του έτρεξαν νά συμπα­ρασταθούν και πολλοί Χριστιανοί, μεταξύ των οποίων ή άγια Λούκια, ή Άρόα και ή Κυπρίλλα. Ό ηγεμόνας ζήτησε από τον Άγιο νά του δώσει βιβλία και τον πίεζε αφόρητα να αρνηθεί τον Χριστό. Ό ά­γιος επίσκοπος δεν του έδωσε βιβλία. Δεν μπορούσε να εμπιστευθεί «τα άγια τοις κυσί». 

Παρέμεινε ο πιστός δούλος του Ιησού Χριστού και ομολόγησε θαρραλέα την πίστη του. Για νά ακολουθήσει στη συνέχεια το μαρτύριο, σκληρό και βάναυσο.

Στην αρχή έδειραν τον μάρτυρα με «ραβδία και λωρία» πού είχαν στήν ά­κρη τους αιχμηρά κομμάτια από μόλυ­βδο. Τον πίεζαν μετά να θυσιάσει στον βωμό των ειδώλων. Εκείνος αρνήθηκε πεισματικά και κτύπησε με το πόδι του τον βωμό των ψεύτικων θεών και αμέ­σως γκρεμίστηκε ο βωμός. 

Αγανακτι­σμένοι οι δήμιοι κρέμασαν τον μάρτυρα πάνω σε ξύλο και ξέσχισαν τις σάρκες του. Και έτριβαν τις ματωμένες - ανοιχτές πληγές με ξίδι και αλάτι και τρίχινα πα­νιά. Ύστερα του έκοψαν την γλώσσα και τον έριξαν στη φυλακή.

Συνέβη να παρακολουθεί το μαρτύριο και ο συμπολίτης του αγίου ο ειδωλο­λάτρης Λούκιος ο βουλευτής, ο όποιος μάλιστα έκπληκτος από την ψυχική καρ­τερία του ιερομάρτυρα έπίστευσε στον Χριστό. Ή αγία Κυπρίλλα αξιώθηκε από τον Θεό μαζί με τις άλλες δύο γυναίκες νά υπηρετήσουν στήν φυλακή τον άγιο, ο όποιος σύντομα εκεί έκοιμήθη.

Ό ηγεμόνας Διγνιανός τα πληροφορή­θηκε όλα. Αλλά μέσα του το μίσος ακό­μη έβραζε...

Εξέδωσε νέα σκληρή διαταγή νά θα­νατωθούν όσοι εθνικοί (ειδωλολάτρες) πίστευσαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν από τον άγιο Θεόδωρο. Μαζί και οι τρεις γυναίκες Άρόα, Λούκια και Κυπρίλλα.

Ιδιαίτερο είναι το μαρτύριο της άγιας Κυπρίλλας. Της τοποθέτησαν στο χέρι αναμμένα κάρβουνα με λιβάνι και την ανάγκαζαν νά θυμίαση στα είδωλα. Και αυτή αρνήθηκε. Προτίμησε νά κατακαεί χωρίς να θυμίαση. Και μετά την κρέμασαν.

Στήν χορεία των Αγίων πέρασε και ο Λούκιος ο βουλευτής, ο όποιος έμαρτύρησε στήν Κύπρο (έορτ. 20/8). Άλλά και ο σκληρός Διγνιανός μετανόησε τελικά και οδηγήθηκε στον Χριστό. Τον έπεισε ο Λούκιος ο βουλευτής.

Έτσι ο άγιος Θεόδωρος αξιώθηκε από τον Θεό να κόσμηση την Εκκλησία μας με πλήθος ακόμη μαρτύρων.

Ένα ιδιαίτερο χάρισμα πού είχε ο άγιος Θεόδωρος ο επίσκοπος Κυρήνης ήταν ότι αγαπούσε πολύ τα βιβλία τα ιερά και τα άγια της Άγιας Γραφής. Τα αντέγραφε και τα διέδιδε με ενθουσιασμό. Και τα βιβλία αυτά αναγεννούσαν τον κόσμο. Προετοίμαζαν Αγίους, δημιουργούσαν τούς μάρτυρας!... Πόσο πρέπει και εμείς να εμπνευσθούμε από το παράδειγμα του Άγιου μας. Μας καλεί και μας προτρέπει να εκτιμήσουμε το μεγάλο μας αυτό θησαυρό, τά άγια βιβλία των Γραφών και γενικότερα τα ορθόδοξα χριστιανικά βιβλία. Ας τά μελετούμε λοιπόν και εμείς με δίψα ιδιαίτερα στις μέρες των διακοπών μας. Ας τα εφαρμόζουμε με ακρίβεια στη ζωή μας. Και ας τα διαδίδουμε με βαθιά την συναίσθηση ότι είναι σωσίβια πού σώζουν ψυχές.

Άγιος Μελέτιος ο Στρατηλάτης και οι συν αυτώ Μάρτυρες Ιωάννης, Στέφανος, Σεραπίων ο Aιγύπτιος, Καλλίνικος ο μάγος, Μαρκιανή, Παλλαδία, και Σωσάννη, Κυριάκος και Χριστιανός τα Νήπια, δώδεκα κομήτες και τριβούνοι, Φήστος, Φαύστος, Μάρκελλος, Θεόδωρος, Μελέτιος, Σέργιος, Μαρκελλίνος, Φήλιξ, Φωτεινός, Θεοδωρίσκος, Μερκούριος και Δίδυμος, καθώς και άλλοι έντεκα χιλιάδες διακόσιοι οκτώ (11.208) Μάρτυρες. Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΣΤΙΣ 24 ΜΑΪΟΥ.

Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Ηλιογάβαλου (218 - 222 μ.Χ.). 

Ο Άγιος Μελέτιος, ο αρχηγός ας πούμε της μαρτυρικής αυτής σειράς, υπηρετούσε στρατιώτης μαζί με δύο άλλους Αγίους τον Στέφανο και τον Ιωάννη. Καταγγέλθηκαν ότι πίστευαν στο Χριστό και διατάχτηκαν να τον αρνηθούν. Επειδή όμως δεν το έπραξαν, υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια.

Τελικά τον μεν Μελέτιο απαγχόνισαν, τους δε Στέφανο και Ιωάννη αποκεφάλισαν. Αλλά ο Σεραπίων ο ειδωλολάτρης, όταν είδε τον Άγιο Μελέτιο με την προσευχή του να συντρίβει τα είδωλα του ναού, πίστεψε. 

Επίσης ο Καλλίνικος ο μάγος, όταν είδε και αυτός ότι ο Μελέτιος δεν έπαθε τίποτα από το θανατηφόρο δηλητήριο πού του είχαν ποτίσει, πίστεψε και αυτός. Και οι δύο αφού ομολόγησαν σταθερά το Χριστό, αποκεφαλίστηκαν. 

Όμως, στη θέα του μαρτυρίου τους, πίστεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό, δώδεκα κόμιτες και Τριβούνοι, τρεις γυναίκες, η Μαρκιανή, η Παλλαδία και η Σωσάννη, δύο νήπια, ο Κυριάκος και ο Χριστιανός, και ακολούθησε ένα πλήθος μαρτύρων πού ο αριθμός τους φτάνει έντεκα χιλιάδες διακόσιοι οκτώ Μάρτυρες (11.208)!!!

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΕΙ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ.

Ένα από τα μεγάλα χαρίσματα που είχε ο Άγιος ήταν η καθαρή προσευχή προς τον Θεό, η οποία εισακούονταν αμέσως. Έτσι ό,τι ζητούσε από τον Πανάγιο Θεό, Εκείνος του το έδινε. 

Οι ειδωλολατρικοί βωμοί που ευρίσκονταν στην επαρχία του Αγίου, γκρεμίζονταν αμέσως με την προσευχή του και διαλύονταν σε χώμα, οι δε δαίμονες που κατοικούσαν σε αυτούς – όπως διαβάζουμε στο συναξάριο – εξαφανίζονταν περίλυποι για τη συμφορά τους. 

Υπήρχε ένας ακόμη μεγάλος ειδωλολατρικός βωμός αφιερωμένος στην Άρτεμη (Σελήνη) τον οποίο θέλησε να αφανίσει. Μετά από τη φλογερή προσευχή του Αγίου, κατέπεσε ο βωμός και τα είδωλα σαν τα φύλλα του δένδρου. 

Οι δαίμονες που κατοικούσαν σε αυτόν φεύγοντας είπαν στον Άγιο τα εξής: «Ημείς δεν σου επταίσαμεν, και συ μας διώκεις από τον οίκο μας. Εδώ είχομεν την κατοικίαν μας πλανώντες τους ανθρώπους οι οποίοι μας ελάτρευον και τώρα που να υπάγωμεν;». 

Τότε ο Άγιος λέγει προς αυτούς: «πορεύθητε εις το πυρ το εξώτερον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού».

ΠΗΓΗ : ΙΕΡΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΟΥΤΕΡΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ, ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ 1920, σ. 51.