Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης από τον Θεοδόσιο

Η σφαγή στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης από τον Θεοδόσιο και οι ψευτιές των νεοπαγανιστών.

πίνακας του Antony van Dyck (1599 - 1641) στον οποίο παριστάνεται ο Αμβρόσιος να
εμποδίζει τον Θεοδόσιο να εισέλθει στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου 

Η αναφορά στα γεγονότα του Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης τον Θεοδόσιο και τον Αμβρόσιο (επίσκοπο Μεδιολάνων) γίνεται διότι σε Εθνικούς (νεοπαγανιστικούς) δικτυακούς τόπους εμφανίζεται η σφαγή του ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης ως ξεκαθάρισμα των Εθνικών από το Ορθόδοξο Βυζάντιο και η στάση της εκκλησίας ως μια στάση καθαρά υποκριτική έναντι του αυτοκράτορα Θεοδόσιου. 

Παρακάτω θα φανεί ότι όχι μόνο το πρώτο επιχείρημα είναι ανυπόστατο αλλά και η αντίδραση της εκκλησίας (Αμβρόσιου) πηγάζει από τον δικό του ισχυρότατο Χριστιανικό Ορθόδοξο χαρακτήρα και ενεργό βίο (ταύτιση λόγου και πράξεων). Επειδή μάλιστα η πράξη αυτή ενός χριστιανού ιερέα ενάντια στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο από τους νεοΕθνικούς (νεοπαγανιστές) μειώνεται και γελοιοποιείται, είναι χρήσιμο να πληροφορηθεί ο ενδιαφερόμενος πως έπραξε ο Έλληνας Αντίοχος ο Επιφανής σε ανάλογη απαγόρευση του Ιουδαϊκού ιερατείου.

Στην Ιστορία του Ελληνικού έθνους της Εκδοτικής Αθηνών ρητά αναφέρεται πως:

«Την άνοιξη του 390 ο Θεοδόσιος δημοσίευσε ένα νόμο που τιμωρούσε με θάνατο την ομοφυλοφιλία. Βασιζόμενος στο κείμενο αυτό ο Βουθέριχος ....φυλάκισε έναν δημοφιλή ηνίοχο. Οργισμένος ο όχλος....κατακρεούργησε τον στρατηγό. Ο θυμός που κατέλαβε τον Θεοδόσιο ...ήταν τρομερός....και διέταξε να περικυκλώσει ο στρατός τον ιππόδρομο. .και να σφάξει όλους τους θεατές. Για την διαταγή μετανόησε, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στη Θεσσαλονίκη αφού είχαν σφαγεί 7.000 πολίτες».

Και βέβαια στον Ιππόδρομο πήγαιναν πολλοί Χριστιανοί. Μα και ο Αμβρόσιος. επίσκοπος Μεδιολάνου (Μιλάνου), ο ίδιος επίπληξε πάρα πολύ σοβαρά τον αυτοκράτορα, αυτόν που οι αρχαίοι Εθνικοί λάτρευαν ως Θεό. 

ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το 390 μ.Χ. κατά διαταγή του ηγούμενου των Ιλλύριων στρατιωτών του Βουθέριχου συλλήφθηκε ηνίοχος του Ιπποδρόμου λόγω κακοήθειας. Επειδή ο όχλος απαιτούσε την αποφυλάκισή του και ο Βουθέριχος αρνούνταν, ο λαός στασίασε και σκότωσαν αυτόν και τους αξιωματούχους του. 

Ο Θεοδόσιος μόλις πληροφορήθηκε το περιστατικό οργίστηκε τόσο πολύ ώστε διοργάνωσε αγώνες στον Ιππόδρομο με στόχο την εξολόθρευση του παρευρισκόμενου πλήθους. Κατά την σφαγή σκοτώθηκαν 7000 ή κατά άλλους (νεοπαγανιστές) 15000 πολίτες.

Ο Αμβρόσιος ταράχθηκε τόσο από την συμπεριφορά του Θεοδόσιου ώστε κατέφυγε εις την εξοχή και δεν επιθυμούσε να τον δει. Εκεί του έγραψε μια επιστολή ελέγχοντας αυτόν και του συνιστούσε βαθιά μετάνοια, άνευ της οποίας δεν θα τον άφηνε να μεταλάβει τα άχραντα μυστήρια. 

Ο Θεοδόσιος δεν έδωσε σημασία εις την επιστολή και μετά από λίγες ημέρες εμφανίσθηκε εις τον ναό. Κατά την διήγηση του Θεοδώρητου ο Αμβρόσιος εμφανίσθηκε εις τα πρόθυρα και εμπόδισε την είσοδο στον αυτοκράτορα. Ο αυτοκράτορας με τις συστάσεις του Αμβρόσιου υπέβαλε εαυτόν εις οκτάμηνο μετάνοια καθ’ όλο το διάστημα της οποίας «βασιλικώ κόσμω ουκ εχρήσαντος». 

Τότε υπό υπόδειξη του Αμβρόσιου ο αυτοκράτορας εφάρμοσε νόμο ο οποίος απαγόρευε την εκτέλεση της θανατικής καταδίκης άνευ παρέλευσης χρονικού διαστήματος ενός μηνός ώστε να υπάρχει χρόνος για πιο σωστές αποφάσεις. 

Τέλος όταν ο Θεοδόσιος τα Χριστούγεννα μετανόησε πέφτοντας στα γόνατα, απεττίλοντας τις τρίχες του και κλαίγοντας, του επετράπη από τον Αμβρόσιο να συμμετάσχει των αχράντων μυστηρίων. Το επιτίμιο αυτό προς τον αυτοκράτορα μας το αναφέρει ο Παυλίνος (γραμματέα ςτου αγίου), στο Βίος Αμβροσίου, 7.

Κατά τον Θεοδώρητο σε άλλο περιστατικό ο Αμβρόσιος δεν άφησε τον Θεοδόσιο να εισέλθει εις το ιερό με το ιερατείο αλλά του όρισε θέση ανάλογη με τον λοιπό λαό φρονώντας ότι «αλουργίς βασιλέας ουχ ιερά ποιεί».

Το κήρυγμα του Αμβρόσιου σε γενικές γραμμές ήταν πάρα πολύ δυνατό ώστε και αυτός ο Αυγουστίνος επέστρεψε από τους λόγους του στον Χριστιανισμό το 387 μ.Χ. Ο Αμβρόσιος συνέγραψε ως ηθικολόγος πλήθος έργων και ύμνους σε ιαμβικό δίμετρο. Έλληνες οι οποίοι έγραψαν για τον Αμβρόσιο είναι ο Σωκράτης, ο Σωζόμενος, ο Θεοδώρητος, ο Νικηφόρος Κάλλιστος και ο Συμεών ο μεταφραστής.

Η χειρότερη σφαγή που ΔΕΝ αναφέρουν οι νεοπαγανιστές

Η δε αυτή σφαγή δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως το πιο αποτρόπαιο έγκλημα μονάρχη διότι στην μάχη του Ισσού το 333 π.Χ. 30.000 Έλληνες μισθοφόροι θα πολεμήσουν στο πλευρό των Περσών και έναντι του Αλεξάνδρου και θα αποτελέσουν τον πυρήνα του Περσικού στρατεύματος. Υπέκυψαν τελευταίοι και μόνο όταν ο Δαρείος ο Γ’ και οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή. Αφού οι Μακεδόνες τους χρησιμοποιήσουν στις εκστρατείες τους θα τους σφάξουν σε μια νύχτα (23.000 νεκροί) επειδή άρχισαν να ζητούν την επιστροφή στην πατρίδα τους έπειτα από προσπάθεια του Αλέξανδρου ένα χρόνο πριν πεθάνει να τους μετατρέψει σε αγρότες.

Τέλος ο Μέγας Θεοδόσιος είναι Μέγας ως ο Αλέξανδρος και δεν είναι Άγιος. 

Ας σημειωθεί ακόμη πως ο Μέγας Θεοδόσιος δεν κατάστρεψε τους ναούς της Ελλάδας αλλά της Ανατολής και της Αιγύπτου. Αν ο Θεοδόσιος είχε καταστρέψει όλους τους ναούς και τα μνημεία, τότε ο Αλάριχος δεν θα έβρισκε τίποτα να καταστρέψει το 395 μ.Χ.

Οι νεοειδωλολατρες υποστηρίζουν πως τα θύματα ήσαν «18.000» και πως οι σφαγιασθέντες ήσαν παγανιστές και όχι και χριστιανοί… 

Άραγε βάση ποιού ιστορικού και βάση ποίας μαρτυρίας συνάδουν τέτοια συμπεράσματα; 

Πραγματικά οι νεοπαγανιστές είναι άξιοι των ψεύτικων θεών τους… ψεύτες εκείνοι, ψεύτες και τούτοι… καμία διαφορά.

ΤΑ ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κατά την απουσία του Θεοδόσιου του Α΄ στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ιταλία και κατά την παραμονή του εκεί για επιβολή της ειρήνης, ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης στασίασε και σκότωσε τους στρατηγούς και τους μισθοφόρους Γότθους του αυτοκράτορα. Ο λαός έσυρε τα κορμιά τους στην πόλη. Ο Θεοδόσιος αγανάκτησε και ενώ μέγα πλήθος παρακολουθούσε τις Ιπποδρομίες, ο Θεοδόσιος διέταξε τους μισθοφόρους να σφάξουν τον άμαχο πληθυσμό. Αυτό αποτελεί ένα από τα τραγικότερα σημεία της Βυζαντινής ιστορίας αλλά δεν μπορεί να στηριχθεί πουθενά η κατηγορία: Χριστιανοί Γότθοι μισθοφόροι έναντι Εθνικών Ελλήνων, καθόσον:

1. Οι εξεγέρσεις των πόλεων ενάντια στην κεντρική εξουσία δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν θρησκευτικές. Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν πολλές εξεγέρσεις ενάντια στην εξουσία όπως π.χ. η Εύβοια, Δήλος ενάντια στην Αθήνα κ.λ.π.

2. Κοίτα προγενέστερη εξέγερση στην Αντιόχεια επί Θεοδοσίου Α΄

3. Η Θεσσαλονίκη ήταν το κέντρο του Χριστιανισμού στην Βόρεια Ελλάδα έπειτα από την πρώτη αποστολή του Παύλου εκεί το 54 μ.Χ. Γι’ αυτό και εν αρχή ο Μέγας Κωνσταντίνος θέλησε να κάνει πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, εις την οποία μάλιστα αποπεράτωσε και μερικά έργα οχύρωσης, μέχρις ώσπου να επιλέξει εν τέλει το Βυζάντιο ως νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας.

4. Κατά τους διωγμούς των Ρωμαίων και των Εθνικών γενικότερα, πλήθος ανθρώπων μαρτύρησαν στην πόλη με κύριο εκπρόσωπο τον Άγιο Δημήτριο 303 μ.Χ., ο οποίος και τα επόμενα χρόνια θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας της Θεσσαλονίκης στις μάχες με Σλάβους, Βούλγαρους κ.α., όπως το πρότυπο των αρχαίων ηρώων της πόλης κράτους στην αρχαιότητα.

5. Πώς είναι δυνατό ο Θεοδόσιος ο Α΄ να προσπαθεί την καταστροφή της Θεσσαλονίκης (που υποστηρίζεται ότι είναι Εθνική στο θρήσκευμα), όταν την ίδια στιγμή διατάσσει την κατασκευή του μεγάλου οχυρωματικού της τείχους, το μεγαλύτερο σε μήκος μετά την Κωνσταντινούπολη;

6. Ο Θεοδόσιος αναγκάστηκε να πάρει υπό την κηδεμονία του Γότθους, επειδή όταν παρέλαβε τα ηνία της αυτοκρατορίας τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα εξαιτίας διάφορων Γοτθικών φυλών που καταστρέφανε τα πάντα. Ο Θεοδόσιος κατάφερε να τους ειρηνεύσει τοποθετώντας τους στο Βορρά, στην Ρουμανία και στον Εύξεινο, παραχωρώντας τους γη και γι’ αυτό έδωσε τιμητικά στρατιωτικά αξιώματα σε μερικούς αρχηγούς του στρατού και προσέλαβε μισθοφορικό στρατό από αυτούς. (πολύ καλύτερα από το να τους άφηνε να λεηλατούν όλο το κράτος βλέπε τέχνη της πολιτικής). Το σοβαρό πρόβλημα το Γοτθικών φυλών, φαίνεται και παραπάνω όταν ακόμη λεηλατούν την Ελλάδα από το 270 μ.Χ (πριν την ίδρυση του Βυζαντίου) και πριν αυτοί γίνουν Χριστιανοί, όπου και θα καταστρέψουν σωρεία Χριστιανικών ναών όπως π.χ. ο ναός του Αγίου Διονυσίουυ στον Άρειο Πάγο. Ευτυχώς ο Μέγας Κωνσταντίνος έθεσε τέρμα στην πορεία τους το 323 μ.Χ.

7. Είναι αβάσιμη και επικίνδυνη η άποψη ότι στον Ιππόδρομο σφάχτηκαν 7.000 ή κατά άλλους 15.000 άτομα και 100% αυτών ήταν Εθνικοί. Μάλλον 50% Χριστιανοί και 50% Εθνικοί. 

Απόδειξη ο σφοδρός διωγμός των Χριστιανών στην Θεσσαλονίκη επί Αντώνιου Πίου 138-161 μ.Χ. που αποδεικνύει την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην πόλη από πολύ ενωρίς και του Διοκλητιανού το 303 μ.Χ όπου μαρτύρησε ο Άγιος Δημήτριος. Οι μισθοφόροι Γότθοι πρέπει να σημειωθεί πως ήταν αιρετικοί (αριανοί).

8. Από ότι λέει και ο Χρυσόστομος «ούτε πενιά, ούτε ασχολία, ούτε ασθένεια σώματος ή ποδών αρρώστια δεν αποτρέπει τους Χριστιανούς από τον αμαρτωλό ιππόδρομο». Ως και οι χριστιανοί κληρικοί πήγαιναν παρ’ όλες τις κυρώσεις (η εν Τρούλω σύνοδος απειλούσε με καθαίρεση).

9. Η Εκκλησία μετά την σφαγή θα αφαιρέσει από τον παντοδύναμο αυτοκράτορα Θεοδόσιο το δικαίωμα εισόδου στους Χριστιανικούς ναούς για 8 ημέρες και θα τον εξοβελίσει από το πλήρωμα των πιστών. Συγκεκριμένα ο Άγιος Αμβρόσιος δεν δέχθηκε να τον κοινωνήσει, πράγμα που τον οδήγησε σε τέτοια μεγάλη μετάνοια για το έγκλημά του, ώστε ένας αυτοκράτορας τέτοιας ισχύος, έβγαλε χειμωνιάτικα τα αυτοκρατορικά του ενδύματα, και μπήκε σερνάμενος και κλαίγοντας στην Εκκλησία. 

Οι Εθνικοί μειώνουν αυτό το γεγονός και το χλευάζουν αλλά πρέπει να σκεφτούν ότι αυτή η πράξη απαιτούσε για την εποχή «γερά κότσια». Τέτοιες πράξεις έναντι ισχυρών ανδρών, όπως ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Α΄, από πλευράς θρησκευτικών υπευθύνων και ιερέων δεν απαντώνται εύκολα στην Ιστορία, ιδίως σε μια ιστορική στιγμή που το θρήσκευμα αυτών των ιερέων, ο Χριστιανισμός, δεν αποτελεί το 100% του πληθυσμού και είχε την ανάγκη του κράτους. Αντιθέτως αυτό το γεγονός είναι βαρυσήμαντο ιστορικά. Σαν σύγκριση η απαγόρευση της εισόδου του Αντίοχου Δ΄ εις τον ναό της Ιερουσαλήμ από Εβραίο ιερέα επέφερε σφοδρούς διωγμούς έναντι των Ιουδαίων.

10. Πώς είναι δυνατόν να διοργανωθεί μια τέτοια επιλεκτική σφαγή 7.000 - 15.000 (Εθνικών) μέσα σε ένα στάδιο απροειδοποίητα;

11. Η χρήση μισθοφόρων και την ευκολία με την οποία σκότωσαν αυτοί τον κόσμο στον ιππόδρομο δεν μπορεί να αναζητηθεί ούτε να δικαιολογηθεί με θρησκευτικά επιχειρήματα, αλλά ούτε και με εθνολογικά (Ούννοι). Οι μισθοφόροι έχουν μεγάλη και άσχημη ιστορία και στους Εθνικούς αρχαίους χρόνους. Συγκεκριμένα:

α. Σε όλη την αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούνται μισθοφορικοί στρατοί όπου και υπάρχουν πλείστα παραδείγματα όπως περιγράφει και ο Έλληνας Θουκυδίδης.

β. Όταν τελείωσε ο Πελοποννησιακός πόλεμος το 404 π.Χ. οι μισθοφόροι θα μείνουν άνεργοι και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Πέρσες Σατράπες. Η δράση τους φαίνεται από την «Κύρου Ανάβαση». Ο Αρίστιππος που οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον είχαν εξορίσει από την πατρίδα του Θεσσαλία, δανείσθηκε από τον Κύρο 4.000 μισθοφόρους για να εκδικηθεί τους εχθρούς του.

γ. Οι Φωκείς το 356 π.Χ. για να αντιμετωπίσουν τους Βοιωτούς και τους Θεσσαλούς σφετερίσθηκαν το χρυσάφι των Δελφών ώστε να πληρώσουν τους μισθοφόρους.

δ. Το 413 π.Χ. θα στρατολογήσουν οι Αθηναίοι 1300 θράκες μισθοφόρους για εκστρατεία ενάντια στην Σικελία. Επειδή δεν είχαν να τους πληρώσουν οι θράκες γύρισαν πίσω άνεργοι και έμειναν στην Τανάγρα. Περνώντας μετά στην Μυκαλυσσό της Βοιωτίας θα λεηλατήσουν τα πάντα και θα σκοτώσουν όλους τους μαθητές του σχολείου (Θουκυδίδης)

ε. Στην μάχη του Ισσού το 333 π.Χ. 30.000 Έλληνες μισθοφόροι θα πολεμήσουν στο πλευρό των Περσών και έναντι του Αλεξάνδρου και θα αποτελέσουν τον πυρήνα του Περσικού στρατεύματος. Υπέκυψαν τελευταίοι και μόνο όταν ο Δαρείος ο Γ΄ και οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή. Αφού οι Μακεδόνες τους χρησιμοποιήσουν στις εκστρατείες τους θα τους σφάξουν σε μια νύχτα (23.000 νεκροί) επειδή άρχισαν να ζητούν την επιστροφή στην πατρίδα τους, έπειτα από προσπάθεια του Αλέξανδρου 1 χρόνο πριν πεθάνει να τους μετατρέψει σε αγρότες.

στ. Ευτυχώς για τον Αλέξανδρο που πέθανε ο μεγαλύτερος Έλληνας μισθοφόρος Μέμνων ο Ρόδιος κατά την πολιορκία της Μυτιλήνης, μισθοφόρος των Περσών με πρωτοφανείς στρατηγικές ιδέες, που μάλλον θα σταματούσε τον Αλέξανδρο.

ζ. Οι μισθοφόροι (Καμπανίοι και Μαμερτίνοι) του Πύρου που έμειναν στο Ιταλικό έδαφος μετά από την επιστροφή του στην πατρίδα του, αφού υπηρέτησαν τον τύραννο των Συρακουσών Αγαθοκλή, κατέλαβαν την Μεσσήνη και λεηλάτησαν όλες τις Ελληνικές πόλεις της Σικελίας.

η. Δες και Πτολεμαίο Ευεργέτη

θ. Μόνο οι Ρωμαίοι δεν θα χρησιμοποιήσουν στις λεγεώνες τους μισθοφόρους κατά τα χρόνια των επιτυχιών τους γιατί κατάλαβαν ότι τάσσονταν πάντα με το μέρος του χρήματος και δεν γνώριζαν αφέντες και συμμάχους.

Πηγή