Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΤΗΣ Π. ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΤΗΣ Π. ΔΙΑΘΗΚΗΣ.

Ο Ιουλιανός θύων εις τα είδωλα.
[Μικρογραφία Βυζαντινού χειρογράφου στην Εθνική Πινακοθήκη Παρισιού]
(Πηγή: Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Ιγ΄, σελίδα 108)

Ο αγαπημένος των νεοπαγανιστών, αυτοκράτορας Ιουλιανός, ΑΓΑΠΑΕΙ τον ΓΙΑΧΒΕ της Π. Διαθήκης.

Κατ’ αρχάς, όσο αφορά την καταγωγή, ο Ιουλιανός δεν ήταν Έλληνας, όπως και πολλοί Χριστιανοί και ειδωλολάτρες εθνικοί δεν ήσαν στην καταγωγή Έλληνες.

Κατά το θρήσκευμα, σαφώς και ήταν «Έλληνας», δηλαδή Ειδωλολάτρης, σύμφωνα με το ευαγγελικό: «25 ἀκούσασα γὰρ γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧς εἶχε τὸ θυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ· 26 ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει· καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς». 

Όπως καταλαβαίνει κανείς, το «Έλλην» από την εποχή του Χριστού, είναι δηλωτικό της θρησκείας διότι φαίνεται να είναι αδύνατο η Συροφοινίκισα γυναίκα που προσέτρεξε για βοήθεια στον Θεάνθρωπο να ήταν «ελληνικά πεπαιδευμένη» ή «φιλοσοφημένη». Δηλαδή αναφέρονταν και για τους πληθυσμούς που δεν μιλούσαν ΚΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ο όρος Έλλην. 

Επιπλέον ο Ιουλιανός δεν περιορίζονταν στην αρχαία Ελληνική θρησκεία αλλά ήταν επηρεασμένος ιδιαίτερα από τα Ανατολικά Μυστήρια και αυτό είναι ευρέως γνωστό. Συνεπώς ούτε κατά το θρήσκευμα μπορεί να χαρακτηρισθεί καθαρά "Έλληνας".

Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ

-Μετά την αναχώρηση του Ιουλιανού από την Αντιόχεια για να συγκρουστεί με τους Πέρσες, βρέθηκαν στον ποταμό Ορόντη πτώματα από ανθρωποθυσίες (Γρηγ. Θεολ., PG 35, 624). 

-Λείψανα ανθρωποθυσιών ανακαλύφθηκαν και στα ανάκτορά του μετά το θάνατό του και ανήκουν σε παιδιά και παρθένες. (Ιωαν. Χρυσ., PG 50, 555). 

-Στην πόλη Κάρρα σφραγίστηκε ο ναός και απαγορεύθηκε το άνοιγμά του, μέχρι την επιστροφή του ίδιου από την εκστρατεία στην Περσία. Όταν ανοίχθηκε, αφού ο Ιουλιανός ποτέ δεν επέστρεψε, βρέθηκε μια νεκρή γυναίκα κρεμασμένη από τα μαλλιά, με τα χέρια ανοιγμένα και τα σπλάχνα της βγαλμένα. Κλασσική περίπτωση σπλαχνοσκοπίας, για να μαντέψει το τέλος του πολέμου. 

(Θεοδ. Κύρου, Εκκλ. Ιστορ., 3,21 PG 82, 1120)

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ "ΓΙΑΧΒΕ" ΤΗΣ Π. ΔΙΑΘΗΚΗΣ. ΚΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ!

Ο Ιουλιανός αναφέρει στο σύγγραμμά του «Κατά Γαλιλαίων» θέσεις για τις οποίες σημερινοί νεοπαγανιστές και εθνικιστές θα τον είχαν χαρακτηρίσει ευκόλως ως «ανθέλληνα»:

Ιουλιανός, «Κατά Γαλλιλαίων»

5. Οι Έλληνες τώρα, είναι αλήθεια, έπλασαν τους μύθους για τους θεούς απίστευτους και τερατώδεις (απίστευτη και τερατώδης η ελληνική παιδεία). Είπαν δηλαδή ότι ο Κρόνος κατάπιε τα παιδιά του και αμέσως μετά τα ξέρασε. Μίλησαν ακόμα και για άνομους γάμους: δηλαδή ότι ο Δίας έσμιξε με τη μάνα του και, όταν έκανε παιδιά μαζί της, παντρεύτηκε την κόρη του, και μάλλον ούτε την παντρεύτηκε, αλλά, αφού έσμιξε απλώς μαζί της, την έδωσε σε κάποιον άλλο (άνομοι γάμοι μεταξύ των Ελληνικών θεών). Έπειτα έρχονται οι μύθοι για τον κατασπαραγμένο Διόνυσο και τη συγκόλληση των μελών του. Τέτοια πράγματα (τερατώδη και άνομα) λένε οι μύθοι των Ελλήνων

8. Μήπως ο Πλάτων που λάτρεψε τα είδωλα…. 

(ειδωλολάτρης ο μέγιστος φιλόσοφος Έλληνας Πλάτωνας)

26. Γιατί τη μελέτη των ουράνιων φαινομένων οι Έλληνες την τελειοποίησαν, ενώ οι πρώτες παρατηρήσεις είχαν γίνει από τους βάρβαρους στη Βαβυλώνα, κι η μελέτη της γεωμετρίας, αφού ξεκίνησε με την καταμέτρηση της γης που γινόταν στην Αίγυπτο, έφτασε να έχει τέτοια ανάπτυξη. Κι η αριθμητική, ενώ άρχισε παλιά με τους Φοίνικες εμπόρους, για τους Έλληνες έγινε αφορμή για επιστημονική γνώση. 

(όλα τα παρέλαβαν οι Έλληνες από τους βάρβαρους. «Κλέφτες», ιδεών οι Έλληνες.)

45. Αν και, μα τους θεούς, είμαι ένας από αυτούς που αποφεύγουν να γιορτάζουν μαζί με τους Ιουδαίους, σέβομαι πάντα το θεό του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ (Ιουδαίος ο Ιουλιανός), οι οποίοι, όντας οι ίδιοι Χαλδαίοι, από γένος ιερό και με κλίση στη θεουργία (ιερό το γένος των μάγων –θεουργών Χαλδαίων), έμαθαν να κάνουν την περιτομή επειδή ξενιτεύτηκαν στην Αίγυπτο, και σεβάστηκαν ένα θεό, που στάθηκε ευμενής τόσο σε μένα (Ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης αγαπά τον Ιουλιανό) όσο και σ’ αυτούς που τον λάτρευσαν όπως τον λάτρεψε ο Αβραάμ, επειδή είναι μέγας και δυνατός και δεν ταιριάζει καθόλου με εσάς. Γιατί δε μιμείσθε τον Αβράαμ, ανεγείροντας προς τιμή του βωμούς, κτίζοντας θυσιαστήρια και λατρεύοντάς τον, όπως εκείνος, με ιερές τελετές; 

(Ο Ιουλιανός προτρέπει στον Ιουδαϊσμό).

ε) Ο Ιουλιανός ίδρυσε αντρικά και γυναικεία μοναστήρια 

(Πηγές: Ιουλιανού, Επ. 81. I. 2.90. κ. ε. – 84. I.2.144.6 κ.ε. –86.I.2.147.15 κ.ε. –88.I.2.149.19 κ.ε. – 89α.I.2.151.19 κ.ε. – 89b.I.2.155.11. κ.ε., Αμμ. Μαρκ. XXII, 7,6).

στ) Οι θυσίες του ανάγονται στους Χαλδαίους, η μαγεία κι ο Μίθρας από την Περσία, η μαντική από την Καρία. Πίστευε πως μέσα του ξαναζούσε η ψυχή του Μ. Αλέξανδρου. 

(Πηγή: Σωκράτη, Εκκλ. Ιστ. 3,21)

Συνεπώς δεν είναι δυνατόν κανείς με τόση ευκολία να κατατάσσει για λόγους εντυπωσιασμού τον Ιουλιανό ανάμεσα στους Έλληνες ενώ τους Χριστιανούς αυτοκράτορες σε ειδική ομάδα, ασφαλώς μη Ελληνική, διότι ουσιαστικές διαφορές δεν υπάρχουν. Αν μάλιστα προστεθεί πως η Ελληνική αρχαία θρησκεία ήταν και αυτή ξενόφερτη, τότε η πλάστιγγα γέρνει ουσιαστικά το βάρος της προς την άλλη πλευρά από αυτήν που επιθυμεί να την γείρουν κάποιοι. 

Πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ